تهیه و بهینه‌سازی فرمولاسیون نانوکامپوزیت کیتوزان/مونت موریلونیت حاوی دی-فرولوئیل‌متان (کارکامین)

در این پژوهش با هدف بهبود بازده بارگذاری واندازه ذرات، نانوکامپوزیت کیتوزان‌مونت‌موریلونیت (Chitosan-MMT)، به وسیله روش ژل‌سازی یونی جهت کنترل رهایش کارکامین (دی‌فرولوئیل‌متان) تهیه گردید وتوسط روش سطح پاسخ بهینه‌سازی شد. متغیرهای متفاوت (غلظت پلی‌ساکارید، درصد مونت‌موریلونیت، غلظت سورفکتانت (فعال کننده سطح)، مقدار دارو و مدت زمان ارتعاش اولتراسونیک جهت تعیین فرمولاسیون بهینه بررسی شد. دو متغیر غلظت پلی‌ساکارید و حجم توئین که بر بازده بارگذاری و اندازه ذرات کارایی قویتری داشتند، برای به‌دست آوردن فرمول مطلوب انتخاب شدند. غلظت پلی‌ساکارید، غلظت فعال کننده سطح و زمان ارتعاش اولتراسونیک بیشترین تاثیر را بر اندازه ذرات داشت. افزودن مونت موریلونیت به طور قابل ملاحظه‌ای باعث افزایش بازده بارگذاری کارکامین شد. درصد مطلوب برای مونت-موریلونیت30% بود. همچنین، افزایش مقدار کارکامین تا مقدار بهینه (میلی‌گرم/ میلی‌لیتر) منجر به افزایش بازده بارگذاری شد. شاخصه‌های فیزیکوشیمیایی فرمولاسیون بهینه نانوسامانه از منظر بازده درون‌گیری، پروفایل رهایش دارو، اندازه، پتانسیل زتا، مورفولوژی سطح و طیف FTIR تعیین گردید. فرمولاسیون A2 با اندازه ذرات 23.8-31.6 nm بازده بارگذاری 93.71% و پتانسیل زتاmV 0.18 ± -38.73 به عنوان فرمول بهینه انتخاب شد. بررسی‌های SEM و FTIR نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهمکنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است.